توهم...

چند تا سوال هستش که اگه کسی بتونه به اونها جواب بده موفق ترین فرد هستش.

چرا زندگی میکنم؟ چرا اصلا زنده ام؟ اگه کسی جواب داد و به نتیجه ی درست و درمونی نرسید دیگه از زندگی سیر میشه ، دیگه هیچ چیز و هیچکس برایش ارزش نداره . از خیلی هم اگه سوال کنی یه چیزی میگن ولی بعدش تو فکر میروند.

اگه از شما سوال کنن که چرا غذا می خوری چی میگی ؟ حتما میگی چون غذا انرژی تولید می کنه و می توانیم کارهامون رو انجام بدهیم . حالا کارهامون رو توانستیم انجام بدهیم آخرش چی ، آخرش که همه میمیرند و می روند توی یک دنیا ی دیگه که بین این دنیا و آن دنیا است تا روز قیامت. اگه روز قیامتی نباشه چی اصلا برزخی در کار نباشه چی؟ اون وقت همه چی الکی بوده و همه سر کار بودیم . ولی اگه وجود داشته باشه چی اونوقت حسرت می خوری یا خوشحال میشی. 

اگه به قول هندوها کسی که میمیرد روحش در جسم دیگه ای قرار بگیرد و دوباره به این دنیا برگردد تا تاوان کارهای جسم اولی را بدهد ، دیگه قیامتی نیست ،همه چی توی این دنیاست.

بالاخره کدومش این یا اون.

حالا میگوییم بطوره حتم دنیای آخرتی هست و به همه ی امور رسیدگی میشه ، روح هم یکبار بیشتر دمیده نمیشه  ، این دنیای به این بزرگی خالقی داره ، چرا ما نمی بینیمش ؟ میگن یه سری چیزهاست که دیده نمیشه ولی وجوده آن احساس میشه مثل محبت و عشق و ... ما هم قبول میکنیم. میگن خداوند تو آسمون هاست ، حتما تجربه کرده اند من هم می خواهم تجربه کنم.

باز هم میگوییم بطور حتم خداوندی وجود داره از کجا معلوم به جای یکی دو تا ، اصلا چند تا باشه . میگن خداوند مادی نیست . اگه از کسی سوال کنی که آیا خداوند دوتاست ، میگه نمیشه چون بینشون اختلاف بوجود می آید . اختلاف صفتی است که به جانداران مادی داده می شود . 

بالاخره کدومش خودتون قضاوت کنید.